Van liefde naar nachtmerrie

Van liefde naar nachtmerrie

“Ik hoef er niet uit te komen,” zei ze. “Jawel Kayna” krijgt ze als antwoord, “Je zit er nu al een uur”. Kayna zit nu al een uur in bad, ze had een rotdag achter de rug en neemt nu een lekker heet bad om lekker te kunnen ontspannen. Haar moeder begint nu ook nog op de deur te bonzen “Kom er nu maar uit, het is lang genoeg en ik moet erin”. “Jaja, ik kom er al uit”. Ze komt eruit en droogt zichzelf af. Daarna trekt ze haar pyjama aan en gaat voor de spiegel staan. Ze heeft lang zwart golvend haar en groene ogen, ze heeft een hekel aan haar haar want dat gaat altijd pluizen als het droogt. Ze kamt er maar een keer doorheen en loopt dan de badkamer uit en gaat naar haar kamer. Het is een echte meiden kamer, ze heeft poster aan de muur hangen en foto’s van haar en haar vriendinnen en natuurlijk wat niet kan ontbreken ze heeft een make-up hoekje helemaal voor haarzelf ingericht. Zoals ze elke avond doet schrijft ze eerst in haar dagboek voordat ze gaat slapen. Ze heeft er eigenlijk helemaal geen zin in maar pakt toch het dagboek uit haar nachtkastje. Ze gaat op bed liggen en begint te schrijven:

Lief dagboek,
Mijn dag was echt klote. Het begon vanochtend al toen ik mijn fietssleutels niet kon vinden.
Ik heb ze overal gezocht maar ze zijn echt kwijt, ik moest dus op mama’s fiets. Echt voorschut
er zit zo’n boodschappen mandje voorop. Ach dat was nog wel het minst ergste, ik kom op
school aan blijkt dat we het eerste uur een proefwerk hebben van geschiedenis. Ik had dus helemaal niet geleerd en dat is dus een dikke onvoldoende. Nou en in de pauze kwam het pas,
Eric kwam bij ons zitten, o wat een kanjer. Knoei ik heel mijn drinken over mijn shirt en broek
heen, ik ging dus zwaar af, ik denk niet dat hij me ooit leuk gaat vinden. Nou de rest van de
dag was zoals gewoonlijk aardig saai. Na school zouden we met een stel naar de film gaan
gezellig de meiden onder elkaar, is de bioscoop dicht. Vet balen! Dus ben ik maar naar huis
gegaan. Nou het enigste wat ik verder nog gedaan heb ik huiswerk maken want mama was
weer eens chagrijnig en alles wat niet goed ging was mijn schuld. Ik heb bijvoorbeeld haar
lipstick kwijt gemaakt, nou ik wil de lipstick niet eens gebruiken laat staan dat ik hem heb
kwijt gemaakt. Ik ben dus maar naar mijn kamer verdwenen. Ben met het eten nog even
beneden geweest maar ben daarna gelijk weer weggegaan want mama haar bui was nog niet
over ik denk dat ze in de overgang zit. Wel ik denk dat ik maar lekker ga slappen.
Droom zacht, Kayna

Ze legt haar dagboek in haar kastje terug en gaat lekker onder de dekens liggen. Voordat ze in slaap valt ligt ze nog even te fantaseren over haar en Eric. Eric is nieuw op school en heel mysterieus en een echte spetter. Hij heeft blauwe ogen en blonde haren en Kayna is helemaal weg van hem. Na een paar minuten beginnen Kayna haar ogen dicht te vallen en valt ze in een diepe slaap.

De volgende ochtend wordt ze wakker van haar moeder die op de deur staat te kloppen “Ben je al wakker? Je moet over een half uur op school zijn.”. Shit ze heeft zichzelf verslapen, ze is gisteren vergeten om de wekker te zetten. Kayna staat snel op en kleed zich aan, ze rent naar beneden propt snel een boterham naar binnen, pakt haar tas en rent naar buiten en springt op de fiets. Het is een kwartiertje fietsen naar school en ze red het net. Ze is net op tijd in de les, de bel gaat precies waarneer ze naar binnen loopt. De lessen zijn saai zoals gewoonlijk. Dan is het lunchpauze, Kayna gaat samen met haar vriendinnen in de aula zitten en ze kletsen zoals gewoonlijk over jongens, make-up en shoppen. Dan stopt Lisa ineens met praten, “Wat is er”, vraagt Kayna. “Eric komt deze kant op.”, antwoord haar vriendin. Inderdaad Eric kwam hun kant op gelopen en loopt recht op Kayna af “Hoi”. Kayna antwoord met “Hoi”. “Wel ik..”, begint hij stamelend, “Ik kwam eigenlijk vragen of… Of je zin had om met mij naar de nieuwe film te gaan die in de bioscoop draait.” “Natuurlijk wil ze dat”, zegt Lisa als Kayna niet gelijk antwoord. Eric kijkt Kayna aan en Kayna zegt “Ja hoor lijkt me leuk.”. “Ok dan zie ik je vanavond om 8 uur bij de bioscoop, ik trakteer.”. “Is goed dan zie ik je vanavond”, antwoord Kayna. Ze kan het niet geloven Eric heeft haar uitgevraagd en hij was verlegen, dat had ze nooit van hem verwacht. De rest van de dag nam ze niet veel meer op omdat ze liep te dagdromen over de date met Eric, wat moest ze aandoen, iets sexy of iets mysterieus? De hele dag was alsof ze over de wolken liep. Totdat het zes uur was en ze nog niet wist wat ze moest gaan dragen, ze begint nu aardig te stressen. Lisa had gezegd dat ze haar zwarte topje aan moest doen, maar ze weet het niet. Na een uur van alles aangehad te hebben, kiest ze toch maar voor het zwarte topje. Na een halfuurtje is ze klaar om te vertrekken dus ze loopt naar beneden en pakt haar jas. “En waar ga jij naar toe jonge dame?”, haar moeder staat in de deuropening. “Naar de film dat heb ik tijdens het eten toch al gezegd”, antwoord Kayna geïrriteerd. “Ja maar niet op de fiets”, zegt haar moeder, “Ik breng je wel even met de auto.”. Ze lopen naar de auto en onderweg zeggen ze bijde geen woord. Als ze bij de bioscoop zijn, stapt Kayna uit en zegt “Ik bel wel als de film is afgelopen.”. Haar moeder rijdt weg en Kayna loopt naar de ingang daar ziet ze Eric al staan “Hoi!”. Eric loopt naar haar toe en zegt “Hoi, ik heb de kaartjes al we kunnen gelijk doorlopen.”. “Zo wat een service”, antwoord Kayna. Ze loopt mee naar binnen en ze zoeken een plekje achter in de zaal uit. Halverwege de film voelt Kayna dat Eric zijn arm om haar heen legt. Ze krijgt er helemaal een warm gevoel van. Ze kijkt hem aan en hij lacht lief naar haar. Als de film is afgelopen loopt hij met haar naar buiten, als ze buiten staan wil ze hem bedanken voor de film en afscheid nemen, maar hij geeft haar gelijk een zoen. Ze schrikt er een beetje van maar het is een geweldige zoen. Ze krijgt een warm gevoel van binnen en voelt zich alsof ze de hele wereld aankan. “Zullen we dit weekend nog een keer uitgaan?”, vraagt Eric als hij haar weer loslaat. “Ja, lijkt me leuk”, antwoord Kayna blozend.

Vanaf die avond is het hard gegaan, ze heeft het gevoel alsof Eric de ware is en ze wil altijd bij hem blijven. Ze hebben nu al twee maanden verkering en zitten samen op een terrasje wat te drinken als Kayna vraagt, “Zullen we morgen naar het park gaan voor een avond picknick want het is morgen volle maan, dat lijkt me nou echt romantisch”. Eric blijft een minuut stil en zegt dan “Nee sorry morgen kan ik niet”. “Ow jammer”, antwoord Kayna, “Een andere keer dan”. “Ja zeker”, zegt Eric en hij staat op om de rekening te gaan betalen. Raar, denkt Kayna, iedere keer als ik voorstel om naar de volle maan te gaan kijken kan hij niet. Verder komt ze niet met denken want Eric komt al weer terug “Ik heb betaald we kunnen gaan”. Kayna staat op en loopt samen met Eric naar de fietsen. Omdat hij aan de andere kant van de stad woont fietsen ze allebei alleen naar huis. Het is al laat als Kayna thuis aankomt en gaat gelijk door naar boven, naar haar bed. Ze herinnert zich dat het al lang geleden is dat ze in haar dagboek heeft geschreven en pakt deze uit haar kast en begint te schrijven:

Lief dagboek,
Ik heb vandaag een heerlijke dag gehad, ik heb met Eric een boswandeling gemaakt. Het was echt helemaal perfect, de zon scheen, de vogeltjes zongen en Eric is een echt heer. Ik denk dat ik mijn ware liefde heb gevonden. Met hem wil ik mijn hele leven wel doorbrengen. Ik heb voorgesteld om morgen naar het park te gaan, maar hij kan niet. Dat vind ik echt jammer. Maar het is al laat en ik ben moe. Dus ik denk dat ik mijn bed maar induik.
Droom zacht, Kayna

Ze legt haar dagboek op haar nachtkastje, draait om en valt in slaap.

De volgende ochtend wordt ze wakker rond 11.00 uur. Ze staat op en gaat zich opfrissen in de badkamer als ze zich daarna op haar kamer weer gaat aankleden voelt ze dat ze Eric zijn telefoon nog in haar zak heeft zitten. Die breng ik vanavond wel even terug, denk Kayna bij zichzelf. Vanmiddag gaat ze namelijk naar haar nichtje. Ze gaan er niet vaak heen omdat ze ver weg op school zit en alleen in de vakantie thuis zit. Ze studeert in Amerika omdat ze denkt dat ze daar de beste opleiding krijgt. Kayna weet eigenlijk niet eens wat ze studeert en heeft ook niet echt veel te delen met haar nichtje. Het wordt dus waarschijnlijk een saaie dag. Op weg er naartoe wordt er niet veel gezegd in de auto omdat haar moeder weer één van haar buien heeft. Af en toe denkt Kayna dat ze overwerkt is, ze werkt af en toe meer dan 40 uur in de week. Dat is echt veel te veel voor een alleenstaande moeder die ook nog het huishouden moet doen. Omdat het een 2 uur rijden is naar haar nicht stopt haar moeder onderweg altijd en het is dan traditie voor haar moeder om een kopt thee met een pizzapunt te eten, dus dit doen ze dan ook. Tijdens de stop vraagt Kayna “Kunnen we iets eerder gaan want ik heb Eric zijn telefoon nog en deze wil ik graag nog vanavond even terug brengen”. “Is goed hoor”, antwoord haar moeder, “Ik heb toch last van erge hoofdpijn dan kan ik lekker vroeg mijn bed induiken”. Als alles op is lopen ze naar de auto en gaan verder. Als ze bij haar nicht aan komen, horen ze van de buurvrouw dat ze er niet is omdat haar vriend is aangereden en deze in het ziekenhuis ligt. Ze besluiten om een kaartje te kopen in het winkelcentrum dat een paar straten verderop ligt en deze in de bus te stoppen om haar sterkte te wensen. Daarna gaan ze weer op weg naar huis.

Kayna schrikt om 22.00 uur waker van de kat Luna omdat deze over haar heen loopt. Ze is in slaap gedommeld tijdens de film en nu is het al 22.00. Ze staat snel op en trekt haar jas aan. Ze legt een briefje op tafel voor haar moeder en loopt naar haar fiets. Ze was helemaal vergeten dat ze de telefoon van Eric nog terug moest brengen. Als ze onderweg is denkt ze er op eens aan dat het wel vreemd is want hij heeft haar niet gebeld om te vragen of zij hem heeft. Ach ja daar zal hij wel niet aan gedacht hebben, denkt Kayna bij zichzelf. Ze fietst door, ze heeft eigenlijk nog nooit gemerkt hoe afgelegen hij eigenlijk woont, ze komt nu alleen nog maar bossen en weilanden tegen. Als ze door rijdt hoort ze ineens een heel hard gejank. Kayna schrikt, bij Eric hebben we geen hond en ze heeft hier nog niet meer huizen gezien, zouden er wolven in het bos zitten. Niet te veel over nadenken, denkt ze bij zichzelf, gewoon doorfietsen. Als ze er bijna is komt er opeens een auto heel hard de bocht om, hij raakt haar en ze valt van haar fiets. Ze valt hard met haar hoofd op de grond en raakt buiten bewustzijn.

Als ze de volgende dag wakker wordt, ligt ze bij Eric op de bank. Eric zit in een stoel vlak bij haar, hij slaapt nog. Ze komt omhoog maar ze gaat gelijk weer liggen want ze wordt misselijk en de hele wereld draait. “Eric”, zegt Kayna “Eric wordt wakker”. Eric wordt langzaam wakker en ziet dat Kayna ook wakker is “Hoe gaat het?”. “Niet zo goed, wat is er gebeurd?”, vraagt Kayna. “Ze hebben je gisteren van de weg af gereden en de dokter zegt dat je ook door een hond in je arm gebeten bent”, antwoord Eric, “Je moet van de dokter goed rusten, ik heb je moeder al gebeld ze komt je zo halen”. “Oké”, zegt Kayna en ze zakt weer weg in een diepe slaap.

Als ze ’s middags weer wakker wordt, althans dat denkt ze, heeft ze een bloedneus. Ze staat op en loopt naar beneden om het bloeden te stelpen. Als ze beneden komt, loopt haar moeder gelijk op haar af “Gaat het wel? Hoe voel je je?”. “Het gaat goed hoor mam echt wel, veel beter als vanmorgen”, antwoord Kayna. “Ben je vanochtend al wakker geweest dan?”, vraagt haar moeder. “Ja bij Eric”, antwoord Kayna. “Dat was 2 dagen geleden lieverd, ga zitten ik haal even een doos zakdoekjes voor je”. Twee dagen geleden, hoe kan dat nou, heeft ze zolang geslapen. Ze voelt ineens een stekende pijn in haar arm als ze naar haar arm kijkt ziet ze dat er een dik verband omheen zit. Opeen herinnert ze zich dat Eric zei dat een hond haar gebeten had. Hoe langer ze daar zo zit hoe meer pijn haar arm gaat doen. “Mam, mijn arm doet zo zeer”, zegt ze tegen haar moeder als deze weer terug komt met zakdoekjes voor haar bloedneus. “O lieverd dat kan nog wel weken duren heeft de doktor gezegd, daarom heb je deze pijnstillers ook gekregen”, zegt haar moeder en geeft Kayna een doosje met pijnstillers en een glaasje water dat ze vanuit de keuken had meegebracht. Kayna pakt een pijnstiller en na ongeveer een halfuurtje begint ze zich slaperig te voelen en gaat naar bed.

Het is nu drie weken na het ongeluk en het begint nu eindelijk een beetje beter te gaan. Eric komt bijna iedere dag op bezoek en stelt allemaal rare vragen. Kayna snapt het wel, hij is bezorgt maar een paar dagen terug heeft ze gezegd dat hij moest ophouden met van zulke belachelijke vragen te stellen en dat het echt wel weer gaat. Ze is de laatste drie weken wel heel depressief geweest en zwak. Ze had ook heel vaak bloedneuzen en haar arm gaf vreselijke steken, maar deze zijn nu zo goed als weg en ze gaat zich steeds beter voelen. Vandaag is ze met Eric naar de film geweest, het ging erg goed alleen had ze een hele rare smaak in haar mond toen we weer weggingen. Ze heeft maar niks tegen Eric gezegd want dan zou hij weer met haar langs de doktor gaan. Dat had hij een paar dagen geleden ook gedaan toen ze niet kon stoppen met het eten van biefstuk en tartaar. Ze kon er niks aan doen ze had er zoveel trek in maar ze hield het gewoon niet binnen. Haar lichaam was er nog niet klaar voor had de doktor gezegd. Dus ze zegt tegenwoordig maar niks meer tegen Eric.

De volgende dag wordt ze wakker en ze voelt zich heel beroerd, ze wil niemand bij zich hebben. Haar arm doet heel zeer en ze besluit om het verband eraf te halen, halverwege stopt ze want ze ziet een rare zwarte smurrie. Ze doet het verband er snel weer omheen en gaat terug in bed liggen. Ze ligt te denken, wat zou het kunnen zijn, opgedroogd bloed, dat rara zalfje dat de doktor er laatst op had gedaan. Als ze even ligt te denken valt ze in slaap. Midden in de nacht wordt ze weer wakker. Ze heeft honger, maar niet in eten, ze weet niet precies waar ze honger naar heeft. Het is een raar leeg gevoel waar ze geen touw aan vast kan knopen. Ze zoekt heel de keuken door maar kan niks vinden, totdat ze en biefstuk in de koelkast vind, ze eet het helemaal rouw op. Ze snijdt het niet eens zo’n honger dat ze heeft, ze rukt er gewoon stukken vanaf met haar tanden. Daarna gaat ze terug naar bed.

Vanaf die nacht spreekt ze met niemand meer zelf niet haar moeder en komt ze ook niet meer haar kamer uit. Op een nacht als haar moeder gaat kijken of ze al slaapt is ze verdwenen. Haar moeder is helemaal in paniek. Ze belt iedereen op haar vriendinnen, Eric, familie maar niemand weet waar ze is. Als ze de volgende ochtend nog niet terug is belt haar moeder de politie om haar als vermist op te geven. Ze moet een hele reeks vragen beantwoorden: Heeft ze iets raars tegen u gezegd?, wanneer heeft u haar voor het laatst gezien?, had ze problemen?, enz. De politie vraagt ook naar een foto, deze geeft ze en de politie stuurt ze dan door naar al de bureaus in de omgeving. Er wordt ook een hele zoektocht op touw gezet bij Eric omdat deze in de bossen woont en als ze daar ergens verdwaald is of verwond is geraakt dan zouden ze haar daar moeten vinden. Maar er wordt niemand gevonden, alleen een paar dode honden, die schijnbaar waren gestorven na met elkaar gevochten te hebben aan de conditie te zien. De politie concludeerde dat waarschijnlijk één van die honden Kayna had gebeten.

Na twee weken hopeloos zoeken, heeft Kayna’s moeder de moet verzamelt om op haar kamer te gaan kijken. Als ze even aan het rondlopen is ziet ze een boekje liggen onder het bed. Ze loopt er naartoe en pakt het op. Als ze het open doet ziet ze dat het haar dagboek is. Misschien staat er wel in wat er aan de hand is, waar ze naar toe is, denkt haar moeder. Dus ze slaat het boekje open bij ongeveer drie weken geleden toen het rare gedrag begon en begint te lezen:

12 augustus
Lief dagboek,
Ik voel me echt heel beroerd, ik voel me echt ziek. Ik snap er niks van ik was juist net beter aan het worden. Ik heb mijn wond vandaag bekeken en hier zit rare zwarte smurrie op.
Droom zacht, Kayna

13 augustus
Lief dagboek,
Vandaag is de pijn in mijn arm echt ondraaglijk, ik heb mijn verband eraf gehaald en het eens goed bekeken. De zwarte smurrie waar ik het gisteren over had zijn haren. Er groeien haren uit mijn wond, wat is er toch aan de hand. Ik heb ook een raar hongerig gevoel in mijn lichaam, niet naar eten maar naar iets anders ik ben er nog niet goed achter wat het nu is.
Droom zacht, Kayna

14 augustus
Het haar verspreid zich over heel mijn lichaam en ik heb zin in rauw vlees. Ik weet nog steeds niet wat dit te maken heeft met rare gevoel maar daar kom ik nog wel achter.

15 augustus
Vannacht heb al het rauw vlees uit de koelkast gegeten, maar de kip heb ik laten staan. Ik voelde me net een wild beest, wat gebeurd er met me.

16 augustus
Het haar zit nu overal zelf op mijn gezicht en ik voel me raar. Ik weet nu waar die honger naar is, naar bloed. Ik heb mijn symptomen opgezocht op het internet en het enige waar ik op uitkom is een weerwolf, dit is toch belachelijk.

17 augustus
Vannacht ben ik in iets vreselijks veranderd ik denk toch dat een weerwolf in de goede richting komt. Ik weet bijna niks meer ik weet alleen dat ik Luna vermoord heb. Ik ben een monster!!
Laat iemand me helpen!!

18 augustus
Ik voel me wat sterker vandaag dus ik heb besloten om weg te gaan. Ik ben een monster en als ik mijn instinct volg vermoord ik straks nog iedereen in mijn omgeving. Mijn moeder, Eric, mijn vriendinnen iedereen. Ik ga weg, op zoek naar iemand die mij kan helpen.

19 augustus
Vandaag ben ik bij Eric geweest, hij schrok niet van mij terwijl ik helemaal onder de haren zit. Na een lange ongemakkelijke stilte vertelde hij mij het eindelijk. Ik ben een weerwolf, die nacht dat ik aangereden was en een gebeten was door een zogenaamde hond, had hij mij gebeten. Eric is een weerwolf en hij heeft niks gezegd en mij veranderd in een monster, wat een nachtmerrie.

20 augustus
Vandaag ga ik voorgoed weg ik ga de bossen in en maak er een eind aan. Mijn leven is een nachtmerrie nu ik een monster ben. Elk mens en wezen dat in mijn buurt komt wil ik bijten, aan flarden scheuren. Ik moet er niet aan denken elke dag zo te moeten leven. Eric zegt dat er geen genezing mogelijk is en ik altijd een weerwolf zal blijven. Nou voor mij hoeft dat niet. Dus ik ga er een eind aan maken.

Mama als je dit dagboek vind, het spijt me ik hou heel veel van je maar ik kan niet met de gedachte leven dat ik bij volle maan mijn beheersing verlies en jou zou vermoorden. Bij deze neem ik dus afscheid…

Kayna’s moeder slaat het dagboek dicht en begint te huilen. Hoe had ze dat nou kunnen missen dat haar dochter zo ongelukkig en ziek was.